Ograniczenie węglowodanów ma korzystniejszy wpływ na zespół metaboliczny niż dieta niskotłuszczowa.

[vibo]

Niedawno zaproponowaliśmy, aby markery biologiczne poprawione przez ograniczenie węglowodanów były dokładnie tymi, które definiują zespół metaboliczny (MetS), i że wspólnym wątkiem była regulacja insuliny jako elementu kontrolnego. Specjalnie przetestowaliśmy ten pomysł w 12-tygodniowym badaniu porównującym dwie diety hipokaloryczne (około 1500 kcal): dietę o ograniczonej zawartości węglowodanów (CRD) (% węglowodanów: tłuszcz: białko = 12:59:28) i dietę niskotłuszczową (LFD) (56:24:20) u 40 osób z dyslipidemią aterogenną. Obie interwencje doprowadziły do ​​poprawy kilku markerów metabolicznych, ale osoby po CRD konsekwentnie zmniejszały stężenia glukozy (-12%) i insuliny (-50%), poprawienie wrażliwości na insulinę (55%), utrata masy ciała (-10%), zmniejszały się otyłość (-14%) i korzystniejsze odpowiedzi na triacyloglicerol (TAG) (-51%), HDL-C (13%) i stosunek całkowitego cholesterolu / HDL-C (-14%). Oprócz tych markerów dla MetS, osoby z CRD wykazały bardziej korzystne odpowiedzi na alternatywne wskaźniki ryzyka sercowo-naczyniowego: lipemia poposiłkowa (-47%), stosunek Apo B / Apo A-1 (-16%) i rozkład cząstek LDL. Pomimo trzykrotnie większego spożycia tłuszczów nasyconych w diecie podczas CRD, nasycone kwasy tłuszczowe w TAG i estrze cholesterylu uległy znacznemu zmniejszeniu, podobnie jak kwas palmitolowy (16:1n-7), endogenny marker lipogenezy, w porównaniu z osobami spożywającymi LFD. Białko wiążące retinol w surowicy 4 zostało powiązane ze stanami insulinoopornymi i tylko CRD obniżyło ten marker (-20%). Odkrycia wspierają unifikację różnych markerów MetS i proponowane bliskie połączenie z węglowodanami spożywanymi w diecie. Wyniki wspierają stosowanie dietetycznego ograniczenia węglowodanów jako skutecznego podejścia do poprawy cech MetS i ryzyka sercowo-naczyniowego.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19082851